Osmanlı döneminde kayıp eşyaların bulunması için yapılan ve insani değerlerin geri kazanılması açısından büyük önem taşıyan yitik taşı uygulaması, Erzurum´da bulunan bir çocuk ayakkabısının ağaç dalına asılarak sahibinin aranması yöntemi ile yaşatılıyor.
Sinan AYDIN
Mimar Sinan´ın ustalık eseri Selimiye Camisi´nde bulunan yitik taşı, dönemin sosyal yardımlaşma ve dayanışma anlayışını gözler önüne sermiş. Caminin ana giriş kapısının sol tarafında duvarda bulunan ve örneği çok az görülen yitik taşı, kaybolan eşyaların teşhir edildiği yer olarak biliniyor. Yitik taşları, kayıp eşyaları bulan vatandaşlar için bir ahlak ve merhamet sembolü olarak biliniyor.
21. YÜZYILIN YİTİK TAŞI
Yitik taşları, aynı zamanda yitirilen insani değerlerin geri kazanılması açısından da büyük anlamlar içeriyor. Taş duvarın içinde bir oyuk görünümü arz eden yitik taşları, 15. yüzyıl başlarında İstanbul´da ortaya çıkıp tüm Osmanlı coğrafyasına yayılarak, 20. yüzyıl ortalarına kadar gelenek olarak varlığını sürdürmüş. Erzurum´da bir ağacın dalına asılan çocuk ayakkabısı ise, ?21. Yüzyılın yitik taşı´ görevini üstlenmiş adeta.
AĞAÇ DALINA TAKILAN İNSANLIK
Cumhuriyet caddesi üzerindeki kaldırımda düşürüldüğü tahmin edilen bir çocuk ayakkabısı, sahibi bulsun diye bir ağacın dalına telgraf yardımı ile asılarak ?buluntu çocuk ayakkabısı´ diye deklare edilmiş. Pembe renkli çocuk ayakkabısı, yoldan geçenlerin dikkatini çekiyor. Kim tarafından bulunup sahibi bulsun diye ağaç dalına asıldığı bilinmeyen çocuk ayakkabısı, kayıp bir eşyanın bulunması için ortaya konulan yöntemle takdir topluyor. Dadaşın ahlak ve merhamet sembolü olarak yorumlanan görüntü, ?kim düşünmüşse Allah ondan razı olsun´ dedirtiyor.
