Muzaffer Taşyürek Hocam Bir Ayrılığın Hazin Hikayesini yazdı. 1914-1918 yılları arasında Filistin Cephesinde yaşanan acıları, dramları yazdı.
Almanların İngilizleri Kanal yani Sina cephesinde oyalayıp Avrupa'daki Alman kuvvetlerinin rahat etmesi için Türk Ordusunu nasıl Cepheye sürüklediğini acı ve ibretle ve göz yaşı ile okudum.
Enver ve Cemal Paşaların nasıl fikir ayrılığına düştüğünü, Ordu komutanlığına bölgeyi bilmeyen Alman Generallerin nasıl komutanlığa atandığını ibretle hüzünle okudum.
Asırlarca Yahudilere kol kanat germiş Osmanlı idarecilerine inat bölgeye farklı yerlerden gelip yerleşmiş Yahudilerin İngilizler adına nasıl ajanlık yaptıklarını, nasıl ihanet ettiklerini kızarak, ağlayarak ibretle okudum.
Osmanlı Ordusunda bulunan pek çok gayri Türk subayların Osmanlı ordu planlarını Yahudi ajanlar aracılığıyla İngilizlere sattıklarını okudum.
Şerif Hüseyin ve adamlarının Türk Ordusunu nasıl arkadan hançerlediğini hüzünle, acıyla, göz yaşlarıyla okuyup Türkiye'deki muhafazakarların konu hakkındaki cehaletlerini mukayese ederek düşündüm.
Çöl şartlarını hesap etmeyen, silah, cephane, erzak yoksulu Mehmetlerin acıları gözlerimin önünden şerit gibi geçişini izledim.
Tüm bu acıların yaşandığı tarih dilimini ne yazık ki Türkiye'de taraf olanların veya olmayanların bilmediklerini, cahilce hamaset nutukları çektiklerini görüp anlamaya çalıştım.
Tüm bunların yanında Milis Generali "Cevat Rıfat Atilhan'ın" 1970'lerde okuduğum "Türk Oğlu Düşmanın Tanı" adlı eserini okumuş olduğum için içime biraz ferahlık verdi.
Son söz Muzaffer hocamın bu kitabını okumadan artık konuşmamanızı istirham eder iyi okumalar eşliğinde ders çıkarmanızı dilerim.
