Ramazan ayının belki de hissedildiği şehrin ruhunun tamamen değiştiği bir şehirdir Erzurum. Erzurum il sınırlarından çıktıktan sonra hemen fark edilen bir durum var yani diğer şehirlerde ramazan ayı gelmeden nasılsa hayat ramazan ayında da aynı şekilde devam ederken Erzurum da tam tersi şehir tamamen fark edilen bir şekilde, gelen misafirlerin bu şehirde şu an bir farklılık var diyebildikleri yerlerden bir yerdir Erzurum. Şehir farklı bir sessizliğe bürünür. Tabiri caizse in, cin top oynar iftar vaktinde.
Fırınlarda pide kuyrukları, tatlı tatlı atışmalar derken ramazan ayının coşkusu yeterince hissedilen şehirdir Erzurum. Sıcak memleketlere göre oruç tutmanın daha kolay olduğu bir şehirdir. Şehrinde yaşayanların oruca duydukları saygıdan dolayı dışarıda yiyen içen göremezsiniz bu sebeple de rahattır. İklim sıcak olmadığından susuzluk o derece yormaz insanları. İftara yakın bir heyecan hissedilir Erzurum da bu heyecanla hareketlenir Erzurum. Evlerde yöresel yemeklerimiz kaynamaktadır. Ayran çorbası, lor dolması, kıyma, tabi ki kadayıf dolması?
Küçükken daha farklı hissederdim bu neden kaynaklanır bilmiyorum ama tıpkı büyüklerimizin dediği gibi bende ?ah nerede o eski ramazanlar? diyesim geliyor. Eskide yukarıda bahsettiğim durumlar daha vazla hissedilirdi Erzurum da hatta abartmış olmak istemem ama gerçekten ramazan ayı kokusundan belli olurdu. İftar davetleri daha fazla ve evlerde misafir edilirdi. Şimdilerde o konuda biraz geriledik. Artık misafirlerimizi evlerde değil dışarıda lokantalarda ağırlıyoruz gibi?
Her şeye rağmen bu şehirde oruç tutmayı seviyorum. İnsanların oruç tutmayanlara hayretle bakmasını seviyorum, pide kuyruğunda en sıcak en güzel ekmeği bekleyen o kalabalığı seviyorum, ?zöhürde ne yedin gardaş? diyen dadaşları seviyorum, iftarda sonra torunlarını teravih namazına götüren dedeleri seviyorum.
