Bugün ?Bütün zevkleri kökünden yok eden ölümü çokça hatırlayınız! (Tirmizî, Kıyâmet, 26)? hadis-i şerifine hürmetine ölümü düşündüm. İstisnâsız her hayat seyyâhının başına gelecek olan ölüm, idrâk sahibi olan bütün varlıkların çözmeye mecbur bulunduğu bir muammâdır. Bu muammayı çözmek mümkün olmasa da insanı farklı düşüncelere de itmektedir. Yani insan ölümü hatırlayınca her şeyin aslında boş bir rüya olduğunun farkına varıyor. İnanılmaz bir şekilde insanın nefsini yumuşatan adeta insan ruhuna nezaket katan bir durum, ölümü hatırlamak?
Bende çokça düşündüm bugün ölümü?
Nasıl bir duygu olduğunu, nasıl can vereceğimi düşündüm? korktum, ürperdim bir anda anlamsızlaşan dünya zevklerini düşündüm. Katıldığım cenaze namazları aklıma geldi. Cenazenin ardındaki cemaatti düşündüm. Benim cenaze törenim nasıl olur? diye onun hayalini kurdum. Sevdiklerim geldi gözlerimin önüne, ölümüme sevinenler, üzülenler aklıma geldi? korktum ve ağladım? beni korkutan neydi acaba! günahkâr oluşum mu? Yoksa dünya zevklerinden mahrum kalacağım düşüncesi mi? Bence muamma kısmı da burası; yani ölüme tam teslimiyet ile inançlarımız doğrultusunda ölümü nimet kabul etmek ahir zaman insanlarına çok zor bir meziyet olsa gerek ama ölümü çokça hatırlamak insana ne güzel meditasyonlardan birisi bence? arkamdan hayır dua edilecek mi? Sevdiklerim, arkadaşlarım gelecekler mi ziyaretime? Yoksa ebediyete göç ederken yalnız unutulan birisi mi olacağım. Bunun aslında hiç önemi olmadığının farkındayım fakat yine dünyevi duygulara bağlı olan nefsim bu düşünceleri getiriyor aklıma?
Bende bu fani dünyadan göçüp gidersem ardımdan pek fazla bir şey bırakamayacağımın farkındayım bahsettiğim mal mülk değil bir güzel hatıra bırakabilsek ne mutlu bize? günümüz yaşantısı sadece sosyal mecralardan paylaşılan iyi temennilerden öteye gitmemektedir. Sosyal mecralardan Yunus Emre´nin Mevlana´nın, ulu kişilerin sözlerini paylaşıp sözlerden kendi namına bir ders çıkarmamak biz insanların meziyetlerinden olması çok acı olsa da iyi hatırlanmak bizden sonrakilere bırakılabilecek en güzel mirastır.
Bende diyorum ki; ölüm bizimde kapımızı çaldığı zaman, musallada bedenimiz serildiğinde feryat edip ağlamayın, sadece aklınıza düştüğümde hayır dualarla beni anın? birbirinizi nefsi arzularla değil manevi bağlarla sevin. İhtiraslarınız, kibir dolu nefislerinizi öldürün, karşılık beklemeden sevin sevilin. Büyük nasihatlerine kıymet ve itibar gösterin. Şimdi bu cümleleri yazan ben ardımdan yaptığım ameller dışında hiçbir şey götüremediğimin farkına varın. Bir ev kurarken, hayaller kurarken gösterdiğiniz ehemmiyeti ebedi dünya içinde gösterin ve oraya da hazırlık yapın. Her gününüzü son gününüz olarak yaşayın?
