Kira sözleşmeleri, kiracılık sürecinin en belirleyici belgeleridir. Ev sahipleri ve kiracılar arasındaki tüm ilişki, kira sözleşmesinde belirtilen kurallarla şekillenir. Ancak, kira sözleşmesinde yazılı olan her şey her durumda ge
Ev sahipleri ve kiracılar, kira sözleşmesini imzalarken kira artış oranında anlaşabilirler. Ancak, bu oran yasal sınırları aşarsa, yasal düzenlemeler öncelikli olacaktır. Ev sahibinin kiraya ne kadar zam yapabileceği yasalarla belirlenmiştir ve yasal düzenlemeler kira sözleşmesinin üzerinde kabul edilir.
Ev sahipleri, kiraya verdikleri mülk için kiracılarla belirli bir zam oranında anlaşabilirler. Ancak, kira artış dönemi geldiğinde bu oran yasal kira artış oranı ile karşılaştırılır. Eğer kira sözleşmesinde yazılı olan zam oranı yasal kira artış oranını geçmiyorsa, sözleşmedeki oran uygulanır. Ancak, kira sözleşmesinde belirtilen zam oranı yasal sınırı aşıyorsa, yasal kira artış oranı geçerli olur. Bu durumda, ev sahibi yasal kira artış oranının üzerinde bir zam yapamaz ve yaparsa, bu yasal olmaz. Mahkemeye taşınması durumunda, ev sahibi haksız bulunur.
Örneğin, kira sözleşmesinde ev sahibi ve kiracı %75 oranında kira zammında anlaşmış olabilirler. Kiracı bu sözleşmeyi imzalayıp kabul etmiş olabilir. Ancak, kira sözleşmesinin yenilendiği tarihte son 12 aylık TÜFE oranı %55 ise, ev sahibi kiraya %75 oranında zam yapamaz. Ev sahibi, yasal sınır olan %55 oranının üzerinde zam yapabilmek için kiracının onayını almak zorundadır. Bu onay olmadan, yasal sınırın üzerinde zam yapmak hukuka aykırıdır.
Kira sözleşmesinde yazılı olan zam oranının geçerli olabilmesi için yasal sınırları aşmaması gerekmektedir. Yasal kira artış oranı aşıldığında, yasal düzenlemeler geçerli olur ve ev sahibi bu oranı aşamaz. Bu durum, hem kiracıların korunmasını sağlar hem de kira artışlarının makul seviyelerde kalmasını hedefler.
