Yine bir onbeş tatil, dısarıda en az 25-30 derce soğuk, kar büyük adamların ölçü birimine göre adam boyu... Ve öyleydi de sabah kalktığımızda evin kapısı açılmaz durumda olurdu kardan... Bende 50 metre kare gecekondu evimizde sobanın başında, mandalina, portakal kabuklarını sobanın üzerine dizip o mis kokulu ortamda tatilin keyfini çıkarıyorum...
Rahmetli amcamda bir simit fırınında çalışıyor, sabah 3'de, 4'de fırına gidiyor önleden sonra eve geliyor. Yine bir gün amcam diş dişe vurarak işten geldi bense sobanın başında keyf ediyorum.
Amcam biraz ısındıktan sonra bana dönerek tatlı sert biçimde:
"Senin emsallerin ev gecindiriyor,sen sobanın başında pinekliyorsun"
Hemen cevap verdim
"Amca, ne yapıyım ki,?"
Amcam:
"Yarın fırına geleceksin, sana simit verecem götürüp satacaksın" dedi...
Ertesi günü üşengeç adımlarla Cennet çeşmesinin üst tarafında amcamın çalıştığı fırına gittim. Amcam 10-15 adet simidi bir tepsinin içine koyup elime tutuşturdu... "Bunları sat sonrada eve geç" dedi...
Gürcü kapı semtine doğru üşüyerek, üşenerek, utanarak Şener Şen'in"Züğürt ağa" filminde "Domates domatess domatesss" diye bağırdığı sahneyi bilmeyeniniz yoktur. Bende başladım "Simit simitt simittt" diye bağırmaya... Sattıkça sesim daha gür çıkmaya, utanangaçlığımı üzerimden atmaya başladım....
Neyse ben 15 tatilimi simit satarak geçirdim... Tatilin sonunda ne fırın para aldı, ne de amcam... Bütün parayı semaye yi de ve kârı da bana verdiler...
Çok sonradan bir şeyi anladım ki, amcam bana balık yemeyi değil, balık tutmayı öğretiyormuş, amcam beni hayata hazırlıyormuş, amcam bana helâlinden yaşamayı öğretiyormuş...
Ve o gün bu gün, tam kırk yıldır amcamın sattırdığı simitlerin parasını yiyip yiyip bitiremiyorum...
Allah'ım cümle ölmüşlerimize ve amcama gani gani rahmet eylesin. Aziz ruhları şad olsun...
