İkinci Dünya Savaşı bitmiş, askere giden gençler terhis edilmiş, köylerde canlı bir tarım ve hayvancılık başlamış, üretim üretim, üretim ilkesi hayata geçirilmeye başlamıştı.
Köylerde tarımsal ürün artarken hayvancılıkta gelişmesini sürdürüyordu.
Öyle ki, 1949-1950 yılları arasında Erzurum’da Hayvan Hastanesi açılmış veteriner hekimler çalışmaya başlamıştı.
Hayvan sayısında ki artışa paralel yem ihtiyacı günden güne ihtiyaca dönüşmüş, devlet 24 Nisan 1957 yılında yem fabrikasının temeli atılmış bunu Doğu Ekspres Gazetesi halka duyurmuştu.
Ilıcada bulunan Şeker Fabrikası yan ürünleri, Erzurum Et Ve Balık kurumunun artık ürünleri yem fabrikası için gereken ürünü sağlayacak düzeyde idi.
1959 yılında temeli atılan Yem Fabrikası 1961 yılında üretime başlıyor ilk müdürü Fethi Resuloğlu oluyordu.
Palandöken, Kargapazar, Allahu Ekber yaylaları binlerce celebe ev sahipliği, otlak, mera oluyor, üretilen hayvanlar ya satılıyor ya da besi olarak ahırlarda bahara kadar ot, yonca, korunga, küşne, arpa ve samanla besleniyordu.
1950 sonrası eğer besi yapılacak hayvanınız var ise fenni yemede artık ihtiyacınız var demekti.
İşte bu ortamda Erzurum Yem Fabrikası ürettiği yemler ile besicilerin eli kolu olmuş ve artı değer oluşturmuştu. Yem fabrikasında üretilen yemler sadece Erzurum’a değil Doğu Anadolu’da besicilik yapan vatandaşa ulaştırılmıştı.
1980’lerde canlı hayvan varlığımız zirve yaparken kurulan özel kombinalarda kesilen hayvanlar yurt dışına ihraç ediliyor elde edilen parayla köylünün yüzü güldürülüyordu.
1985 yılında yapılan hayvancılıkla ilgili yanlışlar bir süre sonra canlı hayvan sayısında azalmaya sebep olurken 1994 yılında özelleştirilerek satıldı.
Erzurum Yem Fabrikasını alan müteşebbisler bir süre sonra üretim işini beceremeyince fabrikayı kapatmış oldular.
Böylece 1961 yılında üretime başlayan yem fabrikası 1995 yılında kapanmış oldu.
Fabrikanın arsası kısa süre sonra imarlaşmaya açılarak yerinde beton binalar yükselerek şehirde bir üretim tesisini kaybetmiş oldu.
