Bu seneki Cumhuriyet Bayramı’nı kutlamalar ve yapılan şenlikler, geçen yılki gibi çok iyi idi!
Hem göz doldurucu ve hem de ruhları, gönülleri okşuyordu…Meydan ve caddeler insan seli idi!
Fiziksel, sanatsal müziksel, edebi ve tarihi bilgileri, geçmişin özetini kapsayan sahneler ve etkinlikler
içeriyordu …
Bu görseller/ sahneler ve planlar isteyerek severek, hazırlandığı kalitesinden ve güzelliğinden belli
oluyordu. Figüranların davranış, ses, neşe ve vücut dilleri memnun ve mutlu olduklarını
gösteriyordu…
Yani icra edenlerde planları hazırlayanlardan geri kalmıyorlardı; görselleri/ oyunu, ses ve müzikleri
çok mükemmel, gözleri okşayarak duyguları kabartarak sunuyorlardı!
Acaba bizim beynimiz ve gözümüz, bu eşi ve benzeri olmayan tabloyu neden güzel görüyordu?
Çocukluğumuzda ve gençliğimizde yapılan/ kutlanan bayram gösterilerinin, bizim ruh ve dimağımızda
bıraktığı güzel hisleri hatırlayıp tanıyıp benzettiği için mi bize hoş geliyordu?
Ne olursa olsun; ister fizyolojik, ister biyolojik, ister kültürel yönlerden gelsin; veya çocukluğumuzdaki
uyutma ninnilerinden ilham alıp karışsın:
AZİZ TÜRK MİLLETİ mensupları bayraklarla coşuyor, seviniyor, kalpler kıpırdıyor ve yüzler gülüyordu!
Güzel ve hoş duyumların (hatta zararlılarında) beynimize yerleşip saklandığı, (zamanı ve yeri gelince
veya uyarı olunca meydana çıktığı) hem biyolojik, fizyolojik hem de psikolojik bir gerçektir! Bu güzel
anılar yeni güzelliklerle eşleşip tezahür edip bizim gönlümüzü mü sarıyordu?
Bütün kurumlar, kuruluşlar, siyasi partiler, eğitim yuvaları, özel sektörler, şirketler, STK … bu
kutlamalara katılıyorlardı!
Bu güzel tablolar tüm illerimizde teşkilatlarıyla beraber fa aldılar ve vardılar; birbirleri ile adeta
yarışıyorlardı… Hele okullar, ilk okullar hatta minicikler öğretmenleri başlarında ne güzel ne doyumsuz
oyunlar sunuyorlardı…
Ayrıyeten bu eğiten ve yönlendiren öğretmenleri, izin verip imkân hazırlayan müdür ve yöneticileri
ve oyunları sunan sevgili yavrularımızı tebrik ediyor ve kutluyorum!
Yurt dışında, kardeş ülkelerde de benzer tablolar sergileniyordu / görülüyordu!
Ne mutluluk ne gurur! Bizim bayramımız onlarında bayramı, bizim sevincimiz onlarında sevinci idi…
İki gün güzel ve dolu dolu dolu geçti; görseli, ses ve müzikleri belleğimizde unutulmaz izler bıraktı!
Üniversitelerde ve çeşitli yerlerde ki açık oturumlarda, geçmiş tarihlerdeki Cumhuriyet anlatımları ve
hatiplerin söylemleri beynimize nakşetti repertuarımızı artırdı…
En beğenileni ve sevindirici olanı da halkın iştiraki ve ilgisi idi. BÜYÜK KURTARICI ATATÜRK ‘’Benim
en büyük eserim Cumhuriyettir.’’ Demişti! MİLLETTE bu esere, 7’den 77 ye kadar koşup gelmişlerdi!
Sahne ne kadar güzel olursa olsun, sunucular harikalar yaratsın; sevilmeyen piyese gidilmez…
Halk ekseriyetle ve coşkuyla gidip kutladığına göre, bu piyes – COMHURİYET – sevilmiştir ve
benimsenmiştir! Yazı devam edecek, hoşça kalın….
