Biraz köy kültüründen söz edelim.
Kağnı veya kor araba köylerin bir zamanlar vaz geçilmez aracıydı. Kor arabanın tekerlerine Maran, etraflarına demir çeken ustalara da Marancı denirdi.
Maranları bir birine bağlayan ardıç ağacından yapılan bağlama kütüğüne mazı denirdi.
Öküzleri boyunduruğa bağlayan ağaç bağlama aletlerine samı, samıları bir birine bağlayan bağa sambağı, Boyunduruğu arabaya bağlayan kayışa lork kayışı veya gandırıf kayışıdenirdi.
Lork kayışımın açılmasınI önleyen tahtadan yapılmış küçük ağaç parçasına korzevel veya malık denirdi.
Tar arabanın iki tarafına bağlanan yastık görevi yapan kısım, öküzleri arabaya bağlayan özel alete boyunduruk denirdi.
Herk etmek, tohum ekmek için çift veya kotan kullanılırdı.
Harman zamanında harman da başakları deni ve sapı olarak ilk işlemde kullanılan alete ceme veya döven, , savurma aletine yaba, harmanı karıştırmak için kullanılan aletlere yaba veya kürek denirdi.
Buğdayları elemek için kullanılan araçlara elek, şadara, kalbur, ürünlerin konulduğu torbaya telis, torba, başakları torbaya koyan ölçü aletlerine guruk, urup yarımlık denirdi.
Harmanda ürünün bir yerde toplanmasına tec denirdi.
Evlerde ekmeğin pişirildiği yere tandır, tandırda kullanılan aletlere egiş, gelberi, sac sacın üzerine konulan örtüye de çul denirdi. Yine pek çok kavramı da konuştuk.
Evet, bu kavramları eski köylerde yaşayanlar bilirdi. Çünkü hayatın olmazsa olmazlarıydı.
Bir hatırlatalım istedim. Selam ve dua ile...
