Geçen ki yazımda, LOZAN ANTLAŞMASINI yapanların ruhları şad olsun demiştim:
Dünyanın en zor işi, savaş ve peşine antlaşmalardır.
Kıbrıs’ da 50 yıldır antlaşma yapılamıyor. Kendi sınırlarımızı “zafere rağmen “tescil
ettiremiyoruz/etmiyorlar. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni tanımıyorlar!
Çok mu zayıfız, savunamıyor muyuz, Dış İşlerimiz, delegasyonumuz mu yetersiz ve zayıf?
Bugün Suriye, Irak, Suudi Arabistan, Mısır ve Yunanistan ile tam anlaşamıyoruz… İsrail;
Araplarla, Lübnan’ la ve Filistin’ le; Azerbaycan, Ermenistan’ la, tam olarak anlaşamıyorlar…
Büyük devletlerinde anlaşamadıkları görülüyor.!
Menfaatler çatışıyor; ego ve ihtiraslar araya giriyor.
İşte yanı başımızda RUSYA - UKRAYNA, sınırlar için savaştılar, savaşıyorlar!
Yine İSRAİL – FİLİSTİN-LÜBNAN savaşıyor!
OSMANLININ, uzun süren yenilgiler ve önemli kayıplardan sonra Sevr’ in peşine; zaferler
sonucu, kurtuluş savaşının akabinde; LOZAN ANTLAŞMASI ‘NIN yapılmış olması, ayrı bir
değerdir, siyasi üstünlüktür ve büyük bir başarıdır, kazançtır.
Yüzeysel bir şekilde, Devletimiz ne dedi, İnönü ne söyledi? Bunu da deseydi yetmez… O
günü izah edemez…
O zaman ki güçleri; uluslararası siyaseti, jeostrateji yi, jeopolitik ortamı, Uluslar arası
dayanışmaları göz önüne almak lazım.
Bütün bunların ışığı, tazyiki, yeli ve fırtınası altında yapılmış LOZAN KONFERENSI.
Allah Devletimizi ve Milletimizi; zararlı bir antlaşma yapma durumuna düşürmesin.
Hoşça kalın,
