İnsanoğlu olarak severiz bilmeden yargılamayı, araştırmadan damga vurmayı… Kelimenin, cümlenin, hal ve hareketlerin, nereye gideceğini, hangi yaralar açacağını bilmeyiz çoğu zaman.

 Ve sonrasında son pişmanlığın fayda etmeyeceğini bile bile pişman oluruz. Fakat iş işten geçmiştir .Kırılan kırılmıştır çoktan.

Hep biz haklı oluruz değil mi kavga anında?

Hep kendimizi destekler nitelikte konuşur oluruz. Yıllardır dost olduğun birine, o dakikada düşman olur ve her gördüğün insana anlatır durursun arkanı desteklemek için. Haklılığını göstermek için. Halbuki kendini hesaba çekmen gerekirken, anında arkasından konuşuyor oluvermişsin.

 Düşündün mü hiç eski günlerini konuşurken?

Yediğin yemekleri, gezdiğin yerleri, konuştuğun sırları… Düşündün mü ağır konuşmadan önce? Herkesi kendiniz bilmeyin. Herkesi size göre şekillendirmeyin. Kimse sizin gibi olmak mecburiyetinde değil. Sen bugün pat diye söylersin her şeyi. O sabrederek devam ettirir. Zamanını bildiği için sessiz kalıyordur. Bilmediği için değil, düşünmediği için değil. Suskunluğunun her dakikası planlı olduğu içindir. Sen bilmezsin bunu. Kötülemek için yer arıyormuşçasına kırıp döktüğünüz her gün yalnız kalmaya mahkumsunuz demektir.

 Ağır konuşmayı, anlık düşünmeyi, anlık hareket etmeyi herkes yapabilir .Marifet değildir bu.

Siz marifet bilseniz bile!

 Ona cevap yetiştirdim, buna cevap verdim demek hoşunuza gidiyor biliyorum. Ama gerek yok kimsenin lafına laf vermeye, kimsenin canını yakmaya gerek yok. Basit insanlar bunu marifet bilir. Sen hiç boş başağın eğildiğini gördün mü? Dolu başak başını eğer. Doludur içi.Kimseyle münasebeti olmaz boşu boşuna. Kimseye gerek duymaz. Kendi kendine yeter. Kimseyle yüz göz olmak istemez dolu başak.

Arkasını düşünmediğimiz sözler, ne çok acıtır canımızı.

Üzer bizi, yıkar. Fakat gururumuzun önüne geçemez. Bir özrü büyütürüz gözümüzde. Sanki elimizden bir şeyler gidecekmiş gibi.

 Halbuki çoktan gitmiştir elimizde olan her  şey.

Sözlerle bitirmişsindir sana olan tepkileri. Yalnız kalmaya mahkum olmaya hazırlamışsındır kendini. Oysa ki bilsen…

Bir bilsen…

 Söylemediğin hiçbir kelimeden kimse yargılamaz seni.

 Sadece arkandan konuşulur. Ama sen marifet diye yapıştırmışsındır her sözü, her kelimeyi bir bir. Şimdi üzülme  o zaman şimdiki haline! Yargıladığın kadar yargılanacaksın.

 ‘´Söylenecek sözün çokluğu bazen insanı dilsiz bırakır, tıkanır kalırsınız. Haklılığın suskunluğu diğer suskunluklara benzemez´´. Murathan Mungan´ın bu sözü hep hoşuma gitmiştir.

 Suskunluğun  bilmezlikten geldiğini değil, haklılıktan olduğunu anlatmak için söylemiştir. Sanki bağırıp çağırmak için mücadele verenlerden değil de, suskunluğuyla cevap verenlerden olun demek istercesine söylenen o kadar güzel sözün arasından bir söz.

Bir şeyleri anlatmaya ne gerek var ki ?

Bazen bir bakış, bir hareket , bir  davranış çok şey anlatıyor.

Bunu kime anlatsak ki?

Herkes farkında değil mi zaten ?

Sadece kendine yedirmek istemez. Kabul etmek istemez. Çünkü bilmeden yargılamak daha kolay gelir, daha hoş gelir. Sonunu bilmeden , sonunu düşünmeden.