Bir şehir kendi öz değerleriyle kimliğini koruyabilir.
Şehrin ruhu ürettikleriyle,tükettikleriyle zenginleşir.
Üretim maddi olacağı gibi manevi de olabilir.
İki başlı olmayan üretim aksaktır,noksandır,sakattır.
Her iki üretimin öznesi insandır.
Insan var oldukça insan değerli oldukça,vasıflı,vicdanlı,dolu,adil,hakkaniyeti oldukça verim iki alanda da kendini gösterir.
Manevi üretim olursa,maddi üretim kaçınılmaz kendiliğinden gelir. Tam tersini de söylemek de mümkün.Bir yerde maddi üretim başarılıysa orada başarılı insanlardan bahsedebiliriz.
Son yıllarda Erzurum'un sanayi,ticari, zirai, eğitim ve siyasi alanda çok ciddi kan kaybettiği gerçeği bilinmektedir.
Kısıtlı ve az sayıda olan üreten sektörler teker teker kapatıldı. Erzurum ekonomisinin omurgasını oluşturan hayvancılık sektörü nerdeyse bitti.
Şeker Fabrikası özelleştirildi. Bölge müdürlükleri benzer sebeplerden dolayı başka illere aktarıldı. Askeri birliklerin tamamı kapatıldı.
Kandilli, Dumlu, Pasinler de bir tek asker kalmadı, Karskapı da sadece nöbet tutacak sayıda asker kaldı. Kısacası bir zamanların garnizon kenti olan Erzurum’da asker kalmadı.
İl nüfusu1milyondan 750 binin altına düşmüş.Dolayısıyla Millet vekili sayısı bir zamanlar 8 olan Erzurm’da önce 7’ye ordan 6’ya bu gigişel her halde 5 e düşecek. Kısaca hızlı bir göç veriyoruz.
Et Balıkesir'den,y ağ Trabzon’dan,
Yöneticilerimiz İstanbul’dan, Ankara’dan geliyor...
Canım çıka Erzurum!
