Hazırcı olma sen ey insanoğlu,
Hesap et birazcık var ile yoğu;
Zannetmeki geçmez açmaz bu buğu,
Hakikat yolunun adıdır zaman.
Ömür bir sermaye der hep büyükler,
İmani görevdir zor gelen yükler,
Bilmem nefis bizi nere sürükler;
Neyin provası bu nasıl idman.
Feraset olsa da her şeyi bilme,
Kötülük yapanı hemencik silme,
Havaya sokmasın küçücük ivme;
Hayat dediğin şey yırtık bir roman.
Mazlumun göz yaşı sessiz bir ahtır,
Hakkın kılıcının adı eyvahtır,
Öfkesinini yenen ulu bir şahtır,
Var mıdır ki ondan cengaver yaman.
Reca makamı var diyipte durma;
Havf ile demlenip nefsini yorma,
Arada kalınca hikmeti sorma,
Güller açarmış hem sessizce yanan.
İnsan denen varlık bir kuru toprak,
Ömür denilen şey bir kuru yaprak,
Mezar bildiğinde bir çeşit burak,
Toprakta çürütüp yükseltir Rahman.
En yücesi benim, en iyisi ben,
Dediğin her anda nefsine yüklen,
Nereli olduğun unutma aslen;
Savrulur olursun sap ile saman.
Ne zaman atarsın şeytana golü,
Doğrula zikrini doğrula yolu;
Oynamazsan sana verilen rolü,
Kurulu düzeni bozacak zaman.
