www.erzurumgunebakis.com / Muhammet YILMAZ
“İskele” metaforu, çocukların kişilik ve beceri inşasında ebeveynlerin geçici ancak kritik bir destek görevi üstlendiğini anlatıyor. Tıpkı bir binanın yapımında kullanılan geçici dış destekler gibi, çocuklara sağlanan bu yardım da ihtiyaç azaldıkça aşamalı olarak geri çekiliyor. Sonuçta ise kendi ayakları üzerinde durabilen güçlü bireyler yetişiyor.
İskele ebeveynliği yalnızca akademik başarıyı değil, çocuğun duygusal, sosyal ve davranışsal gelişimini de ön planda tutuyor. Model, çocukların özgüven kazanmasını, duygularını ifade edebilmesini ve hayatın getirdiği zorluklarla baş edebilme becerilerini geliştirmesini sağlıyor. Uzmanlar, bu yaklaşımın uzun vadede daha empatik, çözüm odaklı ve dirençli bireyler yetiştirdiğine dikkat çekiyor.
Bağımsızlığın Temeli: Güvenli Yapı
İskele ebeveynliğinin temelini, çocuklara güvenli bir ortam sunmak oluşturuyor. Düzenli yemek saatleri, sabit uyku düzeni ve aile içindeki küçük ritüeller, çocukların dünyayı daha öngörülebilir ve güvenli bir yer olarak algılamalarına yardımcı oluyor. Bu düzen sayesinde çocuklar, dış dünyaya daha sağlam adımlarla ilerleyebiliyor.
Duygulara Alan Açmak
Çocuğun duygusal dünyasına saygı duymak da bu modelin önemli bir parçası. Uzmanlar, çocukların hislerini geçersiz kılmadan kabul etmenin, duygusal dayanıklılıklarını artırdığını vurguluyor. Gerektiğinde profesyonel destek almaktan çekinmeyen ebeveynler, çocuklarının sağlıklı bir psikolojik gelişim süreci geçirmesine katkıda bulunuyor.
Başarısızlığa Fırsat Verin
İskele ebeveynliği, başarısızlığın da gelişimin bir parçası olduğunun altını çiziyor. Çocukların hata yapmalarına, düşüp yeniden kalkmalarına izin verilmesi gerektiği vurgulanıyor. Çünkü her başarısızlık deneyimi, bir sonraki denemede daha güçlü olmalarını sağlıyor.
Uzmanlar, bu yaklaşımı benimseyen ailelerin, sadece bireysel anlamda güçlü çocuklar yetiştirmekle kalmadığını, aynı zamanda gelecekte toplum için sorumluluk alabilecek bilinçli yetişkinler kazandırdıklarının da altını çiziyor.