Ne kadar da çok iletişim kanalları var.
Ne kadar da çok iletişim halinde olduğumuz alanlar, kişiler var.
Ne kadar çok konuşuyoruz.
Ne kadar çok gürültü var.
Gelinen noktada teknolojinin etkileriyle mesajlaşma, iletişim olanakları o kadar gelişti ki sürekli diyalog içindeyiz. Cuma kutlamaları, bayramlar, kandiller hiçbir şeyi unutmuyor, kutluyoruz. Hikayeler paylaşarak sürekli neler yaptığımızı paylaşıp duruyoruz. Herkes bizden haberdar olsun istiyoruz. Nasıl bir ihtiyaçtır bilmiyorum ama severek yapıyoruz bu paylaşımları. Bunları yazarken eleştirmek değil aslında amacım ama biraz çok mu konuşuyoruz ya da hiç konuşmuyor muyuz? Diyalog, iletişim, etkileşim, frekans adına her ne derseniz sosyal bir ihtiyaç tamam ama biraz fazla gürültülü son zamanlardan kurduğumuz iletişimler.
Birilerine ulaşmak konuşmak, yazışmak artık çok kolay ve ucuz biraz önemini ve değerini yitirdi gibi sanki; iletişim kanalları aracılığı ile Cuma kutlamaları güzel özlü sözler paylaşımları acaba diyorum bedava değil de ücretli olsaydı kim kime yazardı bir güzel dua, bir güzel söz sıkıldığımdan mıdır nedir bilmiyorum ama gereğinden fazla iletişim içindeyiz sanki?
Uğultu ve gürültü duyuyorum sadece biraz sessizlik dingin bir hayat istiyorum. Hayat mücadelesi içinde yapılması gerekenlerin dışında biraz sessizlik lütfen? Gereğinden fazla ilgi alaka gereksiz konuşmalar ihtiyaç olmadan belki ilerde ihtiyacım olur düşüncesiyle kurulan gereksiz diyaloglar? Allah´ım ben mi abartıyorum bilmiyorum ama çok yoruldum. Tıpkı bir sekreter gibi iletişim kurulan sosyal gruplarla sayısız kişilerle yazdıklarını okumak ve cevap yazmak aramalara yetişmek o kadar yoruyor ki bazen sadece susmak istiyorum.
Yukarıda ki serzenişlerim biraz ağır gibi aslında, asıl anlatmak istediğim doğru iletişim, doğru diyaloglar değil bizimkisi, kastım onadır. Dahil edilip edilmediğini sormadan dahil edildiğin whatsapp grupları, özel gün ve gecelerin önemini anlamadan rehberden hepsini seç gönder mantığı ile ?ben seni hatırlıyorum? demenin saçma yolları bence samimiyeti yok gibi? yıllarca konuşmadığın ama kalben sevdiğin kişilerin hiç beklemediğiniz bir anda yanında olması veya arayım hal hatır sorması bazen daha doğru gibi geliyor. Aslına bakarsanız tüm sıkıntım yorgunluk hisse biraz sessiz kalma isteği, sevgi ölçücü olamaz kaç mesaj attın, kaç kere aradın bu bir ölçü olamaz. Ben seni seviyorum ama dur bakalım sende beni, benim seni sevdiğim kadar seviyor musun? Ölçüsü derin bir sessizlik ardından samimi bir bakış bazen anlatır diye düşünüyorum. Asıl yorgunlukta ne biliyor musunuz? Sözlerimizin anlaşılır olmaması. Yani anlattıklarımızın karşılığının bir itibarının olmaması sadece boş boş anlatılanları dinlemek değil mesele konunun özünü anlaya bilmek? o yüzden yüce yaratandan dua ederken ?anlaşılır eyle sözümü? diyorum çoğu kez?
Bu kadar kalabalık ve uğultunun içerisinde yoğun ama çok yoğun temponun içerisinde bir sessizlik ardından tek ve son kez duyacağımız bir ses daha var oda selamız? o bizim huzurumuz ebedi bir hayatın başlangıç sesi olacak ve bizi yormayacak. Sessiz haftalar dilerim.
