Orhan DURMUŞ


Her insan övünür


Her insan övünür, sen ne için övünüyorsun?

Paran olduğu için mi?

Yoksa iyi bir işin olduğun için mi?

O sıralamaya doymadığın unvanın mı seni konuşturan?

Başarılarınla övünüyorsun. Diğerlerinden daha iyi olan meziyetlerin için?

Diğerlerinin başarısızlıkları seni daha da ?mutlu? ediyor çünkü senin başarın daha göz önünde oluyor bu şekilde?

Yaptığımız iyilikler bile bir gösteriş yarışı? bir kıvanç meselesi, sevgilerimiz, sadakatimiz bir aferin alabilmek için sanki çok sevdiğim bir söz var ?her iyilik içinde bir kibir, her kötülük içinde bir pişmanlık vardır.? İşte tamda bunu anlatmak istiyorum. İçimizde bitmek bilmeyen, bitiremediğimiz kibir?

Severken aşağılamak, tebrik ederken kıskanmak gibi iyilik yaparken gözüne sokmak, yardım isterken dilenmek gibi?

İnsan, bir paradoks´un içinde süzülüp giden sosyal bir varlık olarak insan anlatılır bizlere, ama yalnızlığı sever insan sadece, sosyalliği yaşam arasında, istediği sade bir ölüm yalnızlığı?

Yılmaz Erdoğan´ın Bana bir Şeyh´ler oluyor adlı oyununu çok beğenerek izlemiştim. Orada geçen bir replikte;  

?Yalnızdır insan, hep kalabalıklara karışma telaşı bundandır. Kalabalık yalnızlıklar, yalnız kalabalıklar oluşur şehir şehir, ülke ülke, kalabalık arttıkça artmaktadır yalnızlıkta? insan bir ölümü istemez birde ondan beter bir yalnızlığı ama ikisi de muhakkak gelir başına bir yanlış yaşama sırasında? ölümün değil ama yalnızlığın bir tek çaresi var dedi. Tek çaresi aşktır bir yalnız yaşama sırasında bir nefes almanın, aşkta zaten iki yalnızın ortak bir yalnızlıkta buluşmasıdır dedi. Âşık olun gösterin birbirinize yalnızlıklarınızı nasılsa ayrılık insanın tek kişilik yalnızlığını özlemesi, sadece ölüm değil ayrılıkta yaşamın emri??

Diyordu? bende diyorum ki;

İhtiyaca yönelik sevgimiz, mevsimlik işçi sadakatimiz?

Dört mevsim yaşamıyor insaniyetimiz.

Kalbi tertemiz insanlarla dolu memleketimiz. Orhan Durmuş