1970’lerde gazeteler okunuyor, haberlerde ciddi özellik taşıyordu.
Köşe yazarları saygındı. Sağcısı, solcusu ciddi kalemlerdi. Ahmet Kabaklı, Ergün Göze, Atilla İlhan, Doğan Avcıoğlu, Aykut Edibali, Hasan Pulur….
Özellikle ideolojik ve ekonomik yazılar, günlük fıkralar okunur analiz edilirdi.
O günlerde ilginç konuların başında Türkiye’de para kazanıp kazancını döviz cinsinden İsviçre Bankalarına yatıranların paraları olurdu.
Tabi o dönem sağcı sayılabilecek Anadolu Kaplanı diyeceğimiz kimse olmadığı için liberal ve kapitalistlerin İsviçre’deki hesapları gündeme gelirdi.
Özellikle solcu gençler ve birazda sağcı gençler bu dövizleri konuşur, ülkeye zarar verdikleri ifade edilirdi.
Bu konuyu eleştirenlerden birde benim yakın arkadaş çevremdi. Çok kızardık, çok…
Yıllar geçti roller değişti. Ogün parası olmayan, şirketi olmayan sağcılar özellikle 1990 sonrası paraya, şöhrete kavuştular…
Evet, birde baktık ki bırakın İsviçre bankalarını Amerika’da mülk alanlar, villa yapanlar, Londra da malikâne alanlar, Paris’te ev alıp Paris gecelerinde fink atanla, daha neler neler…
Tabi bu yıllarda Rahmetli Türkeş ve Erbakan’ın yurt dışına görüp kapitalist bankalara döviz hesabı açtıkları da miras paylaşım davalarında ortaya çıkan bir başka gerçekti.
Diyanet işleri Başkanlığı ve diğer kurumların Londra’da, Networktaki yatırımları da cabası..
Merak ettiğim ise dini bütün, mütedeyyin, muhafazakâr çevrelerin ne kadar dövizi batı bankalarında…
Sözde İslamcılar, Muhafazakârlar ve milliyetçiler 1970’lerde batıya döviz götürenlere kızıp eleştiriyorlardı…
Peki, aynı gurup insanlar neden günümüzde dövizlerini paralarını, varlıklarını batıya taşıyor? Bileniniz var mı?
Not: Yazı ithalatçı ve ihracatçılar için değildir.
